SENİN ADIN KAVUŞMAK OLSUN

 
Sen benim yanı başımdaki uzağım 
Sen benim uzağımdaki en yakınım 
Dokunmam yasak sevmem yasak 
Sensiz bu hayatta yaşamak tuzak 
Sen adını koyamadığım 
Senin adın kavuşmak olsun. 


Sisli bir gecede ses olup da gel 
Bir sonbahar gününde yağmur olup da gel 
Soğuk bir kış gününde rüzgar olup da gel 
Ilık bir yaz gecesinde düş olup da gel 
sen bana yasaklarından sıyrılıp da gel 
Sen adını koyamadığım 
Senin adın kavuşmak olsun. 

Bir gün gelirde tutarsam ellerini 
Bakarsam gözlerine sevgi dolu 
Doğarsa sende yeniden bu beden 
Ve o gün verirsem şayet son nefesimi 
Ölmeden haykırmak isterim son bir kez 
Sen adını koyamadığım 
sen yaban gülüm sen dağ çiçeğim 
sen ruhu revanım sen yaşama sevincim 
yasaklım adı bende saklım 
senin adın kavuşmak olsun 
senin adın 
senin adın seviyorum olsun 
seviyorum olsun 
seni seviyorum,seni seviyorum 

         

          SENİ BÖYLE SEVERSEM ASARLAR BENİ.          

Seni böyle seversem asarlar beni.
Bir deniz fenerinin söndüğünü görürsün,
Evlerine kapanır gemiler;
Sis basar bütün limanları

Seni böyle sevdiğimi bilseler asarlar beni..
Yokluğunu anlatırlar önce bir güzel
Dudaklarım çatlayınca susuzluğuna,
Sabah beş buçukta ipe çekerler.

Seni böyle sevdiğimi bilemezler,
Bilseler de bilemezler..
Ay batar, gün doğar,
Yer oynar yerinden duyamazlar;
Duyamazlar..

İbrahim KARACA

MAVİ, MAVİYDİ GÖKYÜZÜ

Mavi, maviydi gökyüzü

Bulutlar beyaz, beyazdı

Boşluğu ve üzüntüsü

İçinde ne garip yazdı...

Garip, güzel, sonra mahzun

Işıkla yağmur beraber, 

Bir türkü ki gamlı, uzun, 

Ve sen gülünce açan güller.

Beyaz, beyazdı bulutlar

Gölgeler buğulu, derin; 

Ah o hiç dinmeyen rüzgâr

Ve uykusu çiçeklerin.

Mor aydınlıkta bir çınar

Veya kestane dibinde; 

Mahmur süzülen bakışlar 

İkindi saatlerinde...

Birden gülümseyen yüzün 

Sabahların aynasında

Ve beni çıldırtan hüzün

İki bakış arasında.

kim bilir şimdi nerdesin

senindir yine akşamlar

merdivende ayak sesin

rıhtım taşında gölgen var

Ahmet Hamdi Tanpınar

MEKTUP

işte yine günün belini kırıyor akşam

ve sen kırlara benzersin günün bu saati

çıkarmamışsan çiçekli elbiseni.

hatırla ve sıkı tut: 

korkardın küçükken

serçe parmağın uçacak diye elinden.

diğer çocuklara benzerdim bense

benzemesi gibi, bir çinlinin diğerine.

şaşkınım, şehir açmıyor beni

ve namım yürümüyor burada

çünkü tuhaf burada her şey; 

denizi sel basıyor hayret

hayret şehir sığmıyor taksiye

ve terör estiriyor rüzgar

kaldırıyor dağın eteklerini bile.

ve burada sensiz bahar

hem yatalak hem öpmeden geçiyor

bir jeton

yanağıma getiriyor da yanağını

kokunu rüzgara salsan

bana getirmiyor.

yoksun ya

güvercin avlıyor avluda kedi

kızlar gülüşüyor bahçede

gül üşüyor –gül üşür-

yoksun ya, bezden anne 

yapıyor öksüz

öpmek için kendisine.

İbrahim Tenekeci

    BENİ CANDAN USANDIRDI

Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı

Felekler yandı âhımdan murâdım şem'i yanmaz mı

Kamu bîmârına cânân deva-yı derd eder ihsan

Niçün kılmaz bana derman beni bîmar sanmaz mı

Şeb-i hicran yanar cânım döker kan çeşm-i giryânım

Uyarır halkı efgânım kara bahtım uyanmaz mı

Gûl-i ruhsârına karşu gözümden kanlu akar su

Habîbim fasl-ı güldür bu akar sular bulanmaz mı

Gâmım pinhan tutardım ben dedîler yâre kıl rûşen

Desem ol bî-vefâ bilmem inanır mı inanmaz mı

Değildim ben sana mâil sen ettin aklımı zâil

Beni tan eyleyen gafîl seni görgeç utanmaz mı

Fuzûlî rind-i şeydâdır hemîşe halka rüsvâdır

Sorun kim bu ne sevdâdır bu sevdâdan usanmaz mı

Fuzuli

                                 YALNIZSIN

    Dipteyken ; yalnızsın 

zirvedeyken de yalnızsın ,

etrafındakiler sadece kendini düşünür ,

senden faydalanır .

zirveden indiğinde yine yalnızsın .

Nuran Karaca
                                                                   

BEN EYLÜL SEN HAZİRAN

Bir eylüldü başlayan içimde

Ağaçlar dökmüştü yapraklarını

Çimenler sararmıştı

Rengi solmuştu tüm çiçeklerin

Gökyüzünü kara bulutlar sarmıştı

Katar gidiyordu kuşlar uzaklara

Deli deli esiyordu rüzgar

Dağılmıştı yazdan kalan ne varsa

Yaşanmamış bir mevsim gibiydi bahar

Neydi o bir zamanlar

Sevmişliğim , sevilmişliğim

O hey heyler, o delişmenlikler neydi

Ne bu kadere boyun eğmişliğim

Ne bu acıdan korla

..........

..........

Ümit Yaşar Oğuzcan